Poesía búlgara

Preparar nuestro equipaje,
las maletas, los sombreros, los visados,
desearnos muy buenas noches,
irnos, ir a otro cuarto otro barrio
y otra ciudad, distante,
bajo otro sol, otra galaxia y otro tiempo,
otra intemperie,
cúmulo de estrellas diferente,
otro sinfín, paralelo o simplemente interior.
Ya estamos agotados. De palabras.
Del silencio, que se nos echa,
de lo dispuesta que está, y desde siempre,
a caer la noche.
Del verano siempre somnoliento.
Y qué lento es el consciente
que en su mirada envuelve todo.
Y qué rápido este instante
coge su maleta y jamás vuelve.
Y se queda alguien
o algo solo. A amarle.A amarle para siempre.
Mientras,
hasta la eternidad no es eterna.

ZHIVKA BALTADZHIEVA

Да си вземем шапките,да кажем лека нощ,да идем в друга стая,в друго някое предградие,в друг град,във друга слънчева система,в друго измерениеи друго време.Изтощени сме. От приказки.И от мълчанието, станало ни същност.От охотата, с която дълга нощ се спуща.Колко сънно лято е. Съзнаниетоколко бавно времето обгръща.Колко бързотоя миг си взема шапкатаи никога не се завръща.А остава някой самда го обича дълго още.Докато, дори и вечността не трае вечно.

ZHIVKA BALTADZHIEVA nace en Sofía, Bulgaria, en 1947. Desde 1990 reside permanentemente en Madrid, España. Es profesora de literatura de la UCM. Escribe en búlgaro y en español. Es autora de los libros de poesía: Plexo Solar, Luz Diurna, Poema Ajeno, Mitologías Apátridas, Nunca. Pertenece a la generación de los llamados Poetas del silencio donde destacan nombres como Iván Tzanev, Ekaterina Iossifova, Biño Ivanóv, Iván Metódiev. Sus poemas han sido traducidos a varios idiomas e incluidos en importantes antologías de la poesía búlgara y europea.